Հիմա օրացույցը հիշողությունների զարթուցիչ է

Օրացույցը գնալով նշանակությամբ է լցվում։ Հիմա օրը սովորական օր չի, այլ ինչ-որ մեկի տարեդարձը կամ հիշատակի օրը, ինչ-որ կարևոր իրադարձության կամ աղետի հիշեցում։ Հիմա մաքուր, ազատ օր չկա, բոլորը լցված են՝ պիկ ժամի ավտոբուսի նման, ու շարունակում են լցվել ու լցվել։

Օրը երբեք սկզբից չի սկսվում՝ աչքերդ բացում ես, ու դու արդեն հազար տարի առաջ սկիզբ առած համամարդկային հիշողության ջունգլիներում ես, լույսը դեռ չբացված՝ արդեն խեղդվում ես մի խեղճ օրվա վրա դարերով կուտակված, մինչև երկինք հասնող լավ ու վատ դեպքերից, ծնունդներից ու մահերից, հուշերից ու աղետներից։ Հիմա «բարի լույս» նշանակում է՝ «հիշու՞մ ես»։

Չէ՛, հիմա օրացույցն էլ օրացույց չի, հիմա օրացույցը հիշողությունների զարթուցիչ է, տանգապի շչակ է անցյալ մահերի ու աղետների մասին, անվերադարձ անհետացած օրերի հոգեդարձ է։

Օրացույցն էլ էսօրը ցույց չի տալիս, չի հասցնում՝ անցյալը խեղդում է օրացույցին։

Հենրիկ Պիպոյան

Մեկնաբանություններ